Kadınlarla Toplumsal Cinsiyet Eğitimi'

ne başlarken yavaştan...

sıfırdan biraz önce içimde büyüttüğüm hisler yok olmuş değil... ama dahası da yüklendi üstüne. Eklendi demek zor, çünkü biraz yüklendi bu sefer.. biraz bağımsız mevzudan, ya da aksine tam da mevzu ile ilgili...

Bir dönüm noktası olduğunu biliyorum... Tamam mı devam mı eşiği gibi düşündüm ilk anda, ama farkettim ki sonra içimde bitmeyecek bir mevzunun tamam mı devam mı hesaplaşmasını yapamam... Mekanları, kurumları, insanları belki ama mevzunun kendisini değil...

Büyümenin başka hali yaşadığım sancı... Evet içim çok acıdı, acıyor.. Ama kendime sahip çıkıp, küçüklüğümden güç almayı şimdi başarmam gerekiyor. Gözü kapalı, kulağı sağır yaptığım pek çok şeyi; şimdi bugün burada görmem, duymam gerekiyor.

Yani, yol nereye gidiyor elbet durup bakacağım... İnandığım yerde kalabilmek için de kendimle savaşacağım. Göz yaşı güçlendirir, boğazdaki düğümlerde besliyordur belki... kim bilir....